روسری و شال در میان صنایع دستی منحصربه‌فرد و مشهور جهان ترکمن که مایه غرور و هویت ملی است، اهمیت ویژه‌ای دارد. تنوع رنگارنگ روسری ها در مقایسه با آنچه که زنان ترکمن به عنوان بخشی از لباس های سنتی عروس ایجاد کرده اند کمرنگ می شود.
این یک شال چین پلیسه düýpli gyňaç (به بیان دقیق تر، شال) است، این بزرگترین از همه و زیباترین بیانگر است.
در گذشته، این شاهکارهای پر نقش و نگار رنگ تمام‌کننده‌ای به لباس ملی زنان سنتی ترکمن اضافه کردند.
روسری های Düýpli gyňaç نماد متمایز و منحصر به فرد ترکمنستان است، تقریباً در هر خانواده یک روسری مادربزرگ وجود دارد که با عشق و هنر دستی ماهرانه ساخته شده است.
زنان متاهل از روکش‌های düýpli gyňaç روی سر بند بلندی به نام börük یا topby استفاده می‌کردند.
این رسم در دهه 1960 و 1970 شروع به محو شدن کرد، با این حال، در حال حاضر، روسری به طور مکرر در مراسم عروسی ملی استفاده می شود، زمانی که روسری عروس با روسری یک زن متاهل جایگزین می شود.
برخی تغییرات دیگر که در طول زمان رخ داد باعث شد که استفاده از روسری تجربه‌ای کاربردی‌تر و راحت‌تر داشته باشد و در عین حال با سنت‌های عامیانه مطابقت داشته باشد.
در هنرهای تزیینی و کاربردی، نقوش زینتی به وضوح به چند گروه تقسیم می شوند: گل، هندسی، زئومورفیک و غیره، طرح های هندسی که بر روی پارچه ها استفاده می شود، تمام سطح را به طور یکنواخت می پوشانند و حس ریتم را ایجاد می کنند. نوارهای متناوب که در دو یا سه ردیف بافته می شوند از یک الگوی متمایز پیروی می کنند و از نظر رنگ و عرض متفاوت هستند: نوارهای رنگی یکنواخت در امتداد پارچه قرار می گیرند و لحن کل طرح را تنظیم می کنند.
یک خط رنگارنگ (سفید، زرد و مشکی) در دو طرف نوار باعث پویایی بیشتر موتیف ها می شود و به جلو می آیند.
در عین حال، رنگ‌های رنگارنگ مورد استفاده در زیورآلات به رنگ‌های برجسته اجازه می‌دهند تا شدت کمتری به نظر برسند.
این روسری ها با طغیان رنگ و الگوهای فراوان، هرگز زشت، شیک و پر زرق و برق به نظر نمی رسند.
