در مطالعه حاضر نشان داده شد که تنوع انگور و همچنین افزودن شکر در فرآیند تخمیر، بر کیفیت سرکه تمام شده تأثیر گذاشته است.
در تجزیه و تحلیل ظرفیت آنتی اکسیدانی، مشاهده شد که سرکههای بهدستآمده با شکر افزوده پتانسیل بیشتری برای مهار واکنشهای رادیکال آزاد نسبت به همتایان خود که بدون شکر افزوده تولید میشوند، نشان دادند.
این نظم فقط در مورد سرکه خانگی انگور تولید شده از میوه رقم سولاریس رعایت نشد.
رابطه مشابهی در تجزیه و تحلیل محتوای پلی فنل کل مشاهده شد.
در مورد سرکههای گونههای انگور سولاریس، سوویگنیر گریس و پیشین، واریانتهای تهیهشده با شکر افزوده شده از نظر آماری معنیدار و محتوای TPC بالاتری را نشان دادند.
افزودن شکر باعث افزایش مقدار سوبسترا برای مخمرها شد که ممکن است بر شدت فعالیت آنها تأثیر بگذارد.
در طی تخمیر، تغییراتی در ترکیب پلیفنلها رخ میدهد، زیرا آنها در واکنشهای مختلفی مانند رنگدانه، سیکلودیشن، پلیمریزاسیون و اکسیداسیون دخالت دارند.
با این حال، در برخی موارد، افزایش فشار اسمزی ممکن است یک اثر محدود کننده بر توسعه سویههای مخمر خاصی داشته باشد.
این مطالعه همچنین ظرفیت آنتی اکسیدانی بالایی را نشان داد که به عنوان معادل Trolox بیان می شود و به 203.69 میلی گرم TE/L برای سرکه تولید شده با انگور Johanniter می رسد.
یافتههای مشابهی توسط بوداک و همکارانش به دست آمد که ظرفیت آنتیاکسیدانی سرکههای انگور را بررسی کردند و نتایجی را بین ۲۸ تا ۱۳۲ میلیگرم TE/L سرکه مشاهده کردند.
یافته های ما به طور قابل توجهی بالاتر از یافته های مشاهده شده توسط Sengun و همکاران بود.
[43]، که در آن ظرفیت آنتی اکسیدانی سرکه انگور 0.019 میلی گرم TE/L بود.
البته لازم به ذکر است که در مطالعه خود از انگور همراه با پوست و هسته برای تهیه سرکه استفاده کردیم.
مشخص شده است که دانه ها و پوست انگور حاوی بخش زیادی از کل محتوای پلی فنل انگور هستند (عمدتاً فلاوان-3-اول ها در دانه ها و آنتوسیانین ها و استیلبن ها در پوست).
در مطالعه سنگون و همکاران، سرکه های مورد بررسی از بازارهای محلی خریداری شده و روش تهیه دقیق آنها ارائه نشده است.
از سوی دیگر، Kadiroğlu ظرفیت آنتی اکسیدانی قابل توجهی بالاتری در سرکه انگور در مقایسه با مطالعه ما، با مقادیر تا 420 میلی گرم TE/L ، که در آن آماده سازی دقیق سرکه های مورد بررسی نیز ارائه نشده بود، اشاره کرد.
خواص ضد میکروبی و همچنین فعالیت آنتی اکسیدانی سرکه انگور را می توان به وجود ترکیبات پلی فنلی و اسیدهای آلی نسبت داد که به غیر از اسید استیک، سایرین از جمله اسید سیتریک، اسید تارتاریک نیز وجود دارد.
اسید گالیک، اسید کلروژنیک، اسید کافئیک، اسید سیرینگیک و اسید فرولیک.
بیشتر اسیدهای آلی موجود در سرکه در طی فرآیند تخمیر به وجود می آیند.
مقدار کمی نیز از مواد خام حاصل می شود.