در مورد سردرگمی در مورد جریان پلاستیک برای ظروف و بسته بندی، وضعیت در اروپا و ایالات متحده کم و بیش مشابه است. همانطور که در ژاپن (33، 34)، ایالات متحده رویکردی را اتخاذ می کند که در آن مقدار زباله تولید شده با تخمین مصرف داخلی، از میزان تولید محصولات پلاستیکی، از جمله ظروف و بسته بندی، با توجه به صادرات و واردات، تعیین می شود.
سپس طول عمر هر نوع محصول در نظر گرفته می شود، در هر دو کشور، از نظر تفکیک تصفیه زباله، میزان زباله های سرویس ظروف پلاستیکی مسافرتی در محل های دفن زباله (در ژاپن، مجموع زباله های پلاستیکی سوزانده شده و دفن شده) با تفریق مقدار تایید شده زباله جمع آوری شده برای بازیافت و بازیافت انرژی از آنها محاسبه می شود.
مقدار زباله تولید شده در بالا تعیین شده است، همین امر در مورد تخمین یورواستات از ضایعات بسته بندی تولید شده در کشورهای اروپایی نیز صدق می کند، که برابر با مقدار بسته بندی توزیع شده در بازار اروپا در طول سال، شامل بسته بندی های وارداتی و به استثنای بسته بندی های صادراتی در نظر گرفته می شود.
این نوع رویکرد، که تفکیک زباله های تولید شده توسط بخش را آشکار نمی کند، تنها مبنای اطلاعاتی محدودی را برای استدلال کاهش زباله های پلاستیکی و بهبود نرخ بازیافت به دست می دهد.
علاوه بر این، مشکل تفاوت بالقوه بین میزان زباله تولیدی و میزان تایید شده پسماند جمع‌آوری‌شده وجود دارد، اگرچه خطر حذف زباله‌های تولیدی از نظر مقدار کل کمتر است.
در مقابل، محاسبه PlasticsEurope از نرخ بازیافت در کشورهای اروپایی (39) بر اساس تجزیه تصفیه زباله (بازیافت، بازیافت انرژی، دفن زباله) بسته‌بندی‌های پلاستیکی جمع‌آوری شده رسمی است.
در سمت تولید، 39.7 درصد (20.3 میلیون تن) از 51.2 میلیون تن از کل تقاضای مبدل های پلاستیکی در سال 2016 در اروپا (28 کشور اتحادیه اروپا، نروژ و سوئیس) به عنوان تقاضا برای بسته بندی در نظر گرفته می شود.
با این حال، بین این رقم و 16.7 میلیون تن ضایعات بسته بندی پس از مصرف جمع آوری شده اختلاف وجود دارد.
طول عمر محصولات پلاستیکی به عنوان دلیلی برای مغایرت ذکر شده است، اما به طور معمول پلاستیک های یکبار مصرف با طول عمر کمتر از 1 سال عاملی در شکاف بین میزان تولید و میزان جمع آوری نمی شوند.
