گلوکز متر توسط جمعیت متنوعی از بیماران استفاده می شود که نشان دهنده تمام سنین و شدت شرایط پزشکی است.
هم بیماران و هم پزشکان به سطح معینی از اطمینان در نتایج نوار دستگاه قند خون accu-chek نیاز دارند، مانند هر وسیله پزشکی، گلوکز متر نیز محدودیت هایی دارد.
قابلیت اطمینان نتایج می تواند تحت تأثیر اثرات محیطی قرار گیرد، اپراتورها ممکن است به طور ناخواسته بر نتایج کنتور تأثیر بگذارند.
وضعیت بیمار، دارو و سایر عوامل متابولیک نیز می توانند بر کیفیت نتایج تأثیر بگذارند، این متغیرهای پیش تحلیلی باید هنگام تفسیر نتایج گلوکز خون در نظر گرفته شوند.
متغیر پیش تحلیلی هر عاملی است که می تواند بر قابلیت اطمینان نتیجه آزمایشی که قبل از تجزیه و تحلیل نمونه رخ می دهد تأثیر بگذارد.
این بررسی چالش های فنی برای به دست آوردن نتایج دقیق گلوکز و محدودیت های گلوکز متر فعلی را مورد بحث قرار می دهد.
گلوکز متر دو بخش اساسی دارد: یک واکنش آنزیمی و یک آشکارساز، بخش آنزیمی گلوکز متر به طور کلی در حالت دهیدراته در یک نوار یکبار مصرف یا کووت واکنش بسته بندی می شود.
گلوکز موجود در نمونه خون بیمار دوباره هیدراته می شود و با آنزیم ها واکنش می دهد تا محصولی قابل تشخیص تولید کند.
برخی از مترها پراکسید هیدروژن یا واسطه ای تولید می کنند که می تواند با یک رنگ واکنش دهد و در نتیجه تغییر رنگ متناسب با غلظت گلوکز در محلول ایجاد می کند.
سایر مترها آنزیم ها را در یک حسگر زیستی ترکیب می کنند که الکترونی تولید می کند که توسط متر شناسایی می شود.
سه واکنش آنزیمی اصلی وجود دارد که توسط گلوکز متر فعلی استفاده می شود: گلوکز اکسیداز، گلوکز دهیدروژناز و هگزوکیناز هر آنزیم دارای مزایا و محدودیت های مشخصه ای است.
