خمیر دندان خمیر یا ژلی است که با مسواک برای حفظ و بهبود سلامت و زیبایی دهان و دندان استفاده می شود.
از زمان معرفی چندین هزار سال پیش، فرمولاسیون خمیر دندان پونه به طور قابل توجهی تکامل یافته است – از سوسپانسیون پوسته یا خاکستر تخم مرغ خرد شده تا فرمولاسیون پیچیده با اغلب بیش از 20 ماده از جمله این ترکیبات می توان به ترکیباتی برای مبارزه با پوسیدگی دندان، بیماری لثه، بد بو، جرم، فرسایش و حساسیت بیش از حد عاج اشاره کرد.
علاوه بر این، خمیردندان‌ها حاوی مواد ساینده برای تمیز کردن و سفید کردن دندان‌ها، طعم‌دهنده‌هایی برای خوشبو کردن نفس و رنگ‌هایی برای جذابیت بصری بهتر هستند.
خمیردندان های موثر آنهایی هستند که برای حداکثر فراهمی زیستی مواد فعال خود فرموله شده اند.
با این حال، این می تواند چالش برانگیز باشد زیرا زمانی که چندین فعال مختلف در یک فاز فرموله می شوند، باید مصالحه هایی انجام شود.
ساخت خمیردندان به هیچ وجه کامل نیست، زیرا بسیاری از چالش ها و به خصوص مواد خوراکی ضعیف اکثر مواد فعال هنوز باید برطرف شوند.
برای دستیابی به محصولات چند ادعایی مورد نیاز برای دسته مراقبت های دندانی، لازم است فرمول دهنده از انواع مواد مختلف استفاده کند.
این امر تعدادی از خواسته ها را در روند توسعه قرار می دهد.
نوآوری‌ها در زمینه‌های فناوری دارویی به فرمولاسیون محصولات دارای اثربخشی برتر و همچنین ویژگی‌های دیگری که ممکن است به پاسخ بالینی و پذیرش بیمار کمک کند، کمک کرده است.
بهبود اثربخشی و تحمل بالینی، همراه با سیگنال‌های شرطی‌سازی، باید پیروی بیمار از بهداشت دهان و دندان را تشویق کند که مکمل تلاش‌های حرفه‌ای برای پیشگیری از بیماری است.
موثرترین راه پیشگیری از ایجاد بیماری های دندانی، کنترل تولید پلاک دندانی است، در اثر عمل میکروبی ایجاد می شود.
حذف پلاک از روی دندان ها و نواحی مربوط به آن برای حفظ سلامت دهان ضروری است.
در این مقاله اجزای اصلی خمیردندان ها و دهانشویه ها را ارائه کرده ایم.
برای مواد فعال، اثر فرضی آنها به عنوان عوامل درمانی نیز توضیح داده شده است.
