در زمان پادشاهی میانه (پایتخت آن در تبس)، که تا حدود 1630 قبل از میلاد رونق داشت، دامن مردانه می‌توانست تا باسن یا مچ پا باشد.
اکنون از مواد بیشتری استفاده می‌شد که لباس مجلسی ایرانی را پرتر می‌کرد و چنین پری در قسمت جلو متمرکز می‌شد.
و آویزها پیچیده تر و زینتی تر شدند، ممکن است یک شنل دور شانه ها بسته شود و روی سینه گره بزند.
در اواخر دوره یک دامن دوتایی معرفی شد.
از حدود 1539 قبل از میلاد تا زمانی که مصریان توسط آشوری ها (671 قبل از میلاد) و ایرانی ها (525 قبل از میلاد) تسخیر شدند، پیچیده ترین لباس برای هر دو جنس در زمان پادشاهی جدید دیده می شد.
، اسکندر مقدونی (332 ق.م) و سرانجام روم (30 ق.م). در این سالهای بعد، لباس مصری به شدت تحت تأثیر لباس فاتحان قرار گرفت.
لباس پادشاهی جدید پیچیده تر از قبل بود، لباس ها از نوع مشابهی بودند اما از قطعات بزرگتری از مواد تشکیل شده بودند. پارچه‌بندی پیچیده‌تر و تزئینات غنی‌تر شد.
اکنون افراد مهمی از هر دو جنس لباس یا روپوش می پوشیدند.
این شامل یک تکه پارچه به ابعاد 5 در 4 فوت (1.5 در 1.2 متر) بود که با سنجاق و کمربند در جای خود بسته می شد و آستین های پهن و تا آرنج ایجاد می کرد.
روش‌های زیادی برای پوشاندن مواد وجود داشت، اما در اکثر روش‌ها به نظر می‌رسید که تمام چین‌ها و چین‌ها در اطراف یک نقطه در کمر جمع شده باشند.
شنل، یقه تزئینی، دامن و کمربند آویز نیز همچنان پوشیده می شد.
کانون های رنگ روشن توسط یقه عمیق و پیش بند آویز ارائه شده است.
نقوش زینتی گلدوزی شده و حکاکی شده شامل گل نیلوفر آبی، دسته پاپیروس، پرندگان در حال پرواز و بسیاری از اشکال هندسی بود.
نشان‌های مقدسی مانند سوسک خرچنگ و آفت توسط کاهنان و خانواده سلطنتی پوشیده می‌شد.
